Saturday, September 5, 2009

ආදරණීය නායකයානෝ


මේ දවස් ටිකේ ප්‍රවෘත්ති බලපු අය නම් මේක දකින්නත් ඇති. ඒ තමයි ඉන්දියාවේ ආන්ද්‍රා පුදේශයේ මහ ඇමතිවරයා වූ රාජෙෂ්කාර් රෙඩ්ඩි (Y.S Rajshekhar Reddy) මහතා ගුවන් අනතුරකින් හදිසියේ ජිවිතක්ෂයට පත්වීම. මුලදී මේ ගැන වැඩි සැලකිල්ලක් නොදැක්වුවත් පසුව පලවූ වාර්තා මා හද කම්පා කලා. ඒ ඔහුගේ හදිසි වියෝව සැළවීමත් සමග පුද්ගලයන් 100කට ආසන්න පිරිසක් හෘදයාබාධ හා සියදිවි නසා ගැනීම නිසා ජීවිතක්ෂයට පතිවීමයි.


මෙහිදී ඉන්දීය දේශපාලනය හෝ ඉන්දීය ජනතාවගේ මානසික තත්වය ගැන විග්‍රහයක යෙදීමට මා බලාපොරොත්ත්‍ර වන්නේ නෑ. නමුත් ඉන්දීය ඉතිහාසයේ මෙතරම් පිරිසක් ජීවිතක්ෂයට පත්වූ ප්‍රථම අවස්ථාව ලෙස මෙය සැලකේ.

සැබවින්ම මෙය විය හැකිද? මිනිසෙක් තමාගේ නායකයාට මෙතරම් ආදරය කරනවාද? ඇත්තෙන්ම ඔව්. මානව ශිෂ්ඨාචාරයේ ආරම්භයේ සිට අද දක්වාම අපි නායකයෙක් යටතේ කණ්ඩායමක් ලෙස වැඩ කරන්නට පුරුදු වී සිටිමු. ඒ නිසාමදෝ මිනිසා දක්ෂ, නිවැරදි, බුද්ධමත් හා මනා පෞරුෂයකින් හෙබි එමෙන්ම තම සිතුම් පැතුම් ඉටු කරන නායකයන්ට දැඩි සේ ඇලුම් කරති. ඒ නායකයා රාජ්‍ය නායකයා හෝ වෙනත් දේශපාලන නායකයෙක් එහෙමත් නැත්නම් රැකියා ස්ථනයේ ස්වාමියා, පාසලේ ගුරුතුමා, පන්සලේ නායක හාමුදුරුවෝ හෝ තමන්ගේ දෙමව්පියන් හෝ විය හැකිය.

විශේෂයෙන්ම වසර දෙදහසකට වඩා වැඩි කාලයක් ශ්‍රේෂ්ඨ රජවරු සමග ජීවත් වූ ආසියාතිකයන් තනි ශක්තිමත් නායකත්වයකට දැඩිසේ ඇලුම් කරති. බොහෝ ආසියාතික රටවල අදටත් සාමකාමී ලෙස මැතිවරණ පැවැත් විය නොහැක්කේ මිනිසුන් තමන් කැමති නායකයා කෙසේ හෝ බලයට පත්වනු දැකීමට දක්වන කැමැත්ත නිසයි. හොදින් සිතා බැලුවොතින් පැහැදිළි වේවි ඕනෑම තැනකදී අප කැමති වන්නේ තනි එහෙත් නිවැරදි තීරණ ගත හැකි නායකත්වයකටයි.

අපට ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ගැන කියාදෙන බටහිර ජාතීන් තුළද මෙය දක්නට ඇත. එංගලන්තයේ මිනිසුන් තම රජුට කෙතරම් ආදර භක්තියක් ඇත්ද යන්න අපට හිතා ගැනීමටවත් නොහැක. ඒ නිසා නායකයකුට ආදරය කිරීම විහිළුවක් වන්නේ නිසි නායකත්වයක් අත්විද නැත්තෙකුටම පමණී. නමුත් පවුලක , සමාජයකට මෙන්ම රටකටද තමන්ගේ ගමන සාර්ථකව යෑමට නම් ආදරණීය නායකයෙක් අත්‍යාවශයය.

2 comments: