ඇත්තටම මට මේ අදහස පහළ වුනේ විශ්ව විද්යා්ලයේදී මම සම්බන්ධ වුන අළුත් වැඩක් සමඟයි. ඒ කාබනික පොහොර සම්බන්ධ වැඩක්. ඒ ගැන වැඩි විස්තර පසුවට තබා මම මගේ කථාවට එන්නම්.
අද තාක්ෂණය සෑහෙන්න දියුණු වෙලා. මම ඒ ගැන වැඩි විස්තර මෙහි සඳහන් කිරීම අවශ්ය නැහැ කියලයි මට නම් හිතෙන්නේ. ඒ මොනව වුනත්, කෙතරම් දියුණු වුවත්, ආපසු හැරී බැලීමේදී අපි තවමත් අපේ කෑම, බීම, බෙහෙත් වගේ මූලික අවශ්යුතා සපුරා ගන්න සමත් වී නෑ.
මෙය අපගේ නොහැකියාව නොව උවමනාව නැතිකමයි. මූලික අවශ්යවතා ඉතාමත් සරල බැවින් ඒවායේ දියූණුවට තාක්ෂණය යෙදවීම සිදු නොවන බවයි පෙනෙන්නට තියෙන්නෙ. Nanotechnology වැනි තවමත් ප්රායෝගික ලෙස ප්රතිපල ලබා ගැනීමට අපහසු තාක්ෂණයන් වෙනුවෙන් විශාල ලෙස මුදල් වෙන් කෙරෙන සමාජයක කෘෂිකර්මාන්තයට දක්වන අඩු සැළකිල්ල නිසා අද වන විට ආහාර අර්බුධයක් නිර්මාණය වෙමින් පවතී.
ගොවියාට අඩු මුදලට පොහොර දුන්නත් අපට අඩු මුදලට ආහාර ලැබෙන්නේ නැත්තේ ඇයි? තවමත් කැලි කසල ප්රශ්නයට සාර්ථක විසඳුමක් නැත්තේ ඇයි? අනුරාධපුර වැනි පෙදෙස් වල පැතිර යන වකුගඩු රෝගයට හේතුව කුමක්ද? ඇත්තටම තරුණ අපි මේ වගේ දේවල් ගැන හිතන්නෙවත් නැති තරම්.
එල එල. උඹත් එහෙමනම් වැඩේට බැස්ස. ඔහොම යං ඔහොම යං.
ReplyDelete